Werkende moeder

Tegenwoordig is er een ware strijd tussen thuisblijfmoeders en werkende moeders gaande zo lijkt. Ik ben zo'n werkende moeder. Niet dat ik daar nou specifiek voor gekozen heb hoor, die keuze had ik niet. Ik moet gewoon simpelweg werken om brood op de plank te toveren. Wij zijn een eenouder gezin met een digipa, een pa die z'n dochter ontkent en ook een eenouder gezin zonder alimentatie.

Werken is dan geen keuze, maar een moeten. Niet dat ik mijn werk niet leuk vind, ik zou ook nooit geheel stoppen met werken. Maar al dat geregel! De dag begint om 6 uur, ik ben gezegend met een avondkind en een ochtendkind. Dan de race om beide op tijd op de creche te krijgen, naar mijn werk, een volle werkdag, terugracen, kinderen ophalen, eten geven, badderen, even knuffelen en dan schoon en gevoed hun bedjes in. Om ongeveer 8 uur s avonds mag ik dan even ademhalen, maar meestal wacht er nog een afwas of berg strijkgoed. Mijn huis is zeker niet smetteloos, maar wel schoon. Mijn kinderen zijn niet volmaakt, maar perfect in mijn ogen. Ons gezin heeft geen vader, maar is wel compleet.

Maar...mocht de tijd ooit komen dat er een manspersoon onze harten weet te veroveren, net zoveel om mijn kinderen geeft als ikzelf en ons gezin nog completer maakt dan het al is. Dan geef ik me met liefde naar de andere kant, de wereld van de thuisblijfmoeders. Nooit helemaal, want werken is voor mij ook zorgen voor mezelf. Een stukje wereld voor mezelf waarin ik ik ben en niet de moeder van... Tot die tijd, hebben mijn prachtige meisjes geen vader, maar dat fenomeen kennen ze ook nog niet, dus ze missen niks.